زمستان هم به خزان حسادت ورزید،ابرش را،بادش را،برفش را با خشمش درآمیخت و به سو‌یِ خزانِ آرزوها فرو فرستاد.زمستان از آتشِ دل‌ِ برگهای پاییزی خبر نداشت،رنگ پریدگی برگها را به علتِ ضعفشان می‌پنداشت اما نمی دانست هر برگ ذره‌ای از شعله‌ی عشق است،عشقِ الهی به بندگان،به عالمیان،به وجودِ هر موجود.

پاییز را فصلِ سرد می خوانند چون از عشق چیزی نمی‌دانند،نمی‌دانند با افتادن هر برگِ پاییزی،با مرگِ هر برگ،زمین نفس می کشد،برای زاد‌‌ و ولد آماده می شود و چهره می‌‌آراید.همان گونه که  مرگ را تلخ و سیاه می‌دانند خزان را غمناک می پندارند بی‌ توجه به آنکه مرگ دروازهٔ لقاحِ الهی است و پاییز دروازهٔ عشقِ زمین.سرمایِ پاییز،گرمایِ دل‌ است،رنگِ پاییز رنگِ عشق است و غمِ پاییز شورِ وصال است.حسنِ پاییز حسنِ غم،حسنِ من است.پاییز زیباست چون عشق زیباست،عشق زیباست چون منشأ عشق خداست.

پاییزی ام،عاشقم،عاشق او...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: